情深深雨蒙蒙
qíng shēn shēn. yǔ méng méng duō shǎo lóu tái yān yǔ zhōng
情深深.雨蒙蒙多少楼台烟雨中

jì dé dāng chū, nǐ nóng wǒ nóng chē rú liú shuǐ mǎ rú lóng
记得当初,你侬我侬车如流水马如龙

jǐn guǎn kuáng fēng píng dì qǐ měi rén rú yù jiàn rú hóng
尽管狂风平地起美人如玉剑如红

qíng shēn shēn, yǔ méng méng shì jiè zhǐ zài nǐ yǎn zhōng
情深深,雨蒙蒙世界只在你眼中

xiāng féng bù wǎn, wèi hé cōng cōng shān shān shuǐ shuǐ jǐ wànchòng
相逢不晚,为何匆匆山山水水几万重

yī qǔ gāo gē qiān xíng lèi qíng zài huí cháng dàng qì zhōng
一曲高歌千行泪情在回肠荡气中

qíng shēn shēn, yǔ méng méng tiān yě wú jǐn wú qióng
情深深,雨蒙蒙天也无尽无穷

gāo lóu wàng duàn, qíng yǒu dú zhōng pàn guò chūn xià qiū dōng
高楼望断,情有独钟盼过春夏秋冬

pàn lái pàn qù pàn bù jǐn tiān yá hé chù shì guī hóng
盼来盼去盼不尽天涯何处是归鸿